Yaşayan Ölüleriz... Farkında Bile Değiliz...

Admin Mesaj Sayısı : 228 Kayıt tarihi : 27/01/10 Yaş : 28 Nerden : TRABZON

Doğuyoruz...
Birinci saniyeden itibaren "öğretilmeye", "şekillendirilmeye", "terbiye edilmeye" başlıyoruz...
Aslında tam tersi... yapılan sadece "Öz İnsan"ın içimizden çekilip alınması...
Sözde "Hayatın gerçeklerini görmek" adı altında bütün azimlerimiz, heveslerimiz, hayallerimiz bastırılıyor...
Neden hep toplumun önceden seçtiği bir sistemde eğitiliyoruz? Aslında doğduğumuz zaman içimizde olan çok doğal potansiyelimiz bastırılıyor... Yapılan bu... Bütün öğretmenler(!), Eğitmenler(!) bizde olanı elimizden alıyorlar... Sürünün bir koyunu olmaya eğitiliyoruz(!)... Bütün aile, toplum,okul sistemleri bunun için... insanın özünü içinden alıp bir ceset gibi ortada dolandırmak için...

Bize insan doğası diye, huy diye bahsedilen şeyler aslında bize sonradan öğretilenlerdir... Düşmanlıklarımız, ihtiraslarımız, sinsiliklerimiz... insan bu değildir... ama bu hale çok kolayca ve ruhu bile duymadan getiriliyor... çünkü savunması yok... dünyaya bunu bilerek gelmiyor... Ve hemen yozlaştırılıyor...

Bunun çözümü ikinci bir uyanıştır... Özüne dönüştür... Insanı insan yapan erdem ve değerleri tekrar hatırlamaktır. Cahil, ilkel dediğimiz ama insanlık açısından bizden çok daha ileride olan milattan önceki atalarımızı örnek almaktır. Dayanışma kültürüdür...

Biz bu değiliz... kendimizi hatırlamamız gerekiyor... Özümüzü bilmemiz ve hırs, ihtiras, düşmanlık, çıkarcılık dolu robotlar olmayı bırakarak insanın gerçek -iyi- özüne ulaşmamız gerekiyor...

Kendimizi mutlu sanıyoruz... Çünkü aslında çok normal olan daha büyük mutluluklar bize ya masalsı ya da istisnai geliyor... Çünkü mutsuzluk "hayatın gerçeklerini görmek", ve mutluluk da "görmemek" anlamına geliyor öğretildiğimiz yalanlara göre... bilinçaltındaki mutsuzluğumuzu hissetmemeye alıştırıldık...

Hayır... Masal dünyasında yaşamadan da, hiç bir sorunumuz olmayabilir... sadece gerçek özümüzü hatırlamamız gerekiyor...

Nedir bu "Öz İnsan"? (Hayır! Polyannacılık oynamıyorum. öğretildiğin kalıplardan kurtul ve dinle!)
Bu gerçek öz,
Cömert,
Sorgulamadan sevebilen,
Karşılık beklemeden iyilik yapabilen,
Tevazu sahibi,
Başkasının cömertliğinin değerini bilen,
Başkasının sevgisini kullanmayı aklından bile geçirmeyen,
Başkası ona iyilik yaptığında suistimal etmeyen,
Hayatını kendisi yönlendirebilen,
Vicdan sorunu yaşamadığı için başarıları içine sinen ve rahat uyuyan,
Alçaklığa karşı büyüklüğünü gösterebilen,
Insanı yüzündeki maskesiyle değil, içindeki özünü görüp onunla yargılayabilen
İçinden geleni değiştirmeden dışa vurabilen...
Ve sözde gerçekçiliğimizle(!) reddettiğimiz ama bir yandan da gıpta ettiğimiz bütün kişilik özellikleri...
Budur işte "Öz İnsan"...

Ve hayır, burada soyut kavramlara prim vermeyeceğim... Namus, Haya, Edep eklemeyeceğim bu listeye... insanın bireyselliğini savunacağım... Kendi yaşam tarzını seçme özgürlüğünü savunacağım...

Bu "Öz İnsan"ı kendimizde görüyor muyuz? Durun ben söyleyeyim cevap hayır'a yakın değil mi?
Olsun, buna üzülüyorsak, ve çaresiz hissediyorsak, hatta artık kabullenmişsek bile bu başlamak için iyi bir sermayedir...

Tüm insanlık olarak içinde bulunduğumuz bu derin esaretten ve norm haline gelmiş mutsuzluktan kurtulmanın başka yolu yoktur...

» Yalniz Degiliz